Rock Solid Investments

W artykule z 3 marca tego Rentowność obligacji prawdę ci powie, czyli o tematycznym inwestowaniu na amerykańskim rynku akcji poruszyliśmy temat inwestowania tematycznego na amerykańskim rynku akcji w kontekście zachowania amerykańskich obligacji skarbowych. Dwa tygodnie później i blisko 17 punktów bazowych wyżej względem końca lutego (na dzień pisania tego artykułu, czyli 14 marca), inwestowanie we wzrost (z ang. growth investing) pogłębiło swoje krótkoterminowe „niedomaganie” względem inwestowania w wartość (z ang. value investing). Popularność growth investing sprawia, że wielu inwestorów pozostaje w krótkoterminowym inwestycyjnym „rozkroku”.

Dziś jednak nie napiszemy o tym, o czym nie napisaliśmy także dwa tygodnie temu, czyli w jakim kierunku ów „rozkrok” podąży. Mamy co prawda nakreślony pewien scenariusz rynkowy, nazwijmy go podstawowym, ale zamiast dzielić się nim z postronnymi osobami, po prostu wcielamy go w życie zarządzając własnymi środkami oraz, za pośrednictwem naszej spółki zależnej, środkami naszych inwestorów.

Dziś chcielibyśmy przybliżyć jednak naszym czytelnikom, jak nie mając specjalistycznej wiedzy można ochronić całkiem pokaźną pozytywną stopę zwrotu z inwestycji we wzrost, jaką można było osiągnąć w ostatnich kilkunastu miesiącach. Będzie to pomysł bardzo prosty. Wszak statystyczny Kowalski oraz jego doradca finansowy, chociaż zapewne się do tego nie przyznają, nie do końca wiedzą o co w tym inwestowaniu tematycznym chodzi. A nie chodzi na pewno o to, przynajmniej krótkoterminowo, że innowacyjne, a w konsekwencji wzrostowe pomysły, są inwestycyjnym „perpetum mobile” doświadczającym nieprzerwanego wzrostu wartości niezależnie od okoliczności.

Odpowiedzią na ową niewiedzę będzie coś o czym niejeden Kowalski, amator inwestowania, musiał słyszeć, a mianowicie dywersyfikacja. Jeżeli samo słowo nie utkwiło wam w pamięci to chodzi o te „jajka w koszyku”, a konkretnie żeby nie wkładać wszystkich (red. jajek) do jednego (red. koszyka). Jeżeli więc swoje inwestycyjne „jajka” trzymacie w jednym wzrostowym koszyku, to zasadnym byłoby, po tak imponującym okresie dla owego koszyka, aby przynajmniej część z nich przenieść do innego. Jeżeli sprawy przybiorą nie taki obrót jakbyśmy chcieli, przynajmniej nie wszystkie „jajeczka” się potłuką.

Lokalny inwestor z owym przenoszeniem „jajek” może mieć jednak nie lada problem. Lata prosperity, ze szczególnie imponującym rokiem 2020, sprawiły, że wśród lokalnej produktowej oferty inwestycyjnej dominują rozwiązanie wzrostowe, innowacyjne i „odpowiedzialne”. Szukanie wartościowego „czegoś innego” może więc przypominać szukanie igły w stogu siana.

Prostym i tanim rozwiązaniem bez zastanawiania się nad tym czy to rzeczywiście „coś innego” jest wybór produktu inwestycyjnego, którego stopą odniesienia jest nieco zapomniany już indeks Dow Jones Industrial Average (DJIA) lub, alternatywnie, Russell 2000 (o inwestowaniu w małe spółki pisaliśmy w artykule z 20 stycznia tego roku Małe czy duże – dylemat nie tylko polskiego inwestora?). Od pewnego czasu inwestycje oparte o te indeksy przeżywają swoje „pięć minut”.

Wykres 1 – Zachowanie indeksów NASDAQ100, DJIA i Russell2000 (ostatni kwartał)

Źródło: Refinitiv Eikon

Nie jest oczywiście przesądzone, że owe „pięć minut” przerodzi się w „minut dziesięć” czy „godzinę”. Jednak przenosząc przynajmniej część naszych inwestycyjnych „jajek” w tym kierunku osiągamy pożądany efekt jakim jest rozproszenie ryzyka inwestycyjnego i częściowa ochrona wygenerowanej już stopy zwrotu gdyby „coś poszło nie tak” i growth investing nadal „niedomagałoby” względem value investing. Realizacja takiego scenariusza powoduje jednocześnie, że zarabiamy na mniej modnych pomysłach. Ot cała idea dywersyfikacji.

Bardziej dociekliwi czytelnicy zapytają dlaczego właśnie te indeksy, a nie inne? Odpowiedź jest dosyć prosta – udział sektorów tradycyjnie postrzeganych jako value (finanse, energia i przemysł) jest w DJIA czy Russell 2000 dużo wyższa niż w NASDAQ100 czy nawet S&P500, gdzie dominującą rolę odgrywają sektory wzrostowe, a w szczególności sektor, nazwijmy go umownie, „innowacyjnym” [1].

Wykres 2 – Udział sektorów finansowego, energetycznego i przemysłowego względem sektora „innowacyjnego” w wybranych indeksach

Źródło: Refinitiv Eikon, obliczenia własne

Radosław Piotrowski

Doradca Inwestycyjny

Niniejszy materiał odzwierciedla opinie i wiedzę jego autorów na dzień jego sporządzenia oraz został wydany jedynie w celach informacyjnych i nie jest ofertą ani zachętą do dokonywania transakcji kupna lub sprzedaży papierów wartościowych lub innych instrumentów finansowych. Komentarz nie stanowi rekomendacji inwestycyjnej, analizy inwestycyjnej, analizy finansowej ani innej rekomendacji o charakterze ogólnym dotyczącej transakcji w zakresie instrumentów finansowych, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi.

---

[1] Pod pojęciem sektora „innowacyjnego” należy rozumieć sektor technologiczny oraz spółki Amazon, Facebook, Alphabet i Tesla należące do innych sektorów

Za nami koniec drugiego miesiąca tego roku, który nam jako inwestorom, zapadł w pamięć głównie przez pryzmat dynamicznego wzrostu rentowności obligacji skarbowych na rynku amerykańskim. Rentowność 10-letniej amerykańskiej obligacji skarbowej (UST) wzrosła z poziomu 1,09% na koniec stycznia do 1,46% na koniec lutego, osiągając w przeddzień ostatniego dnia poprzedniego miesiąca poziom 1,52%. Lwia część tego wzrostu została osiągnięta w okresie od 10 do 26 lutego (wzrost do wspomnianych 1,46% z 1,13% w dniu 10 lutego).

Bezpośrednim  skutkiem tak dynamicznego wzrostu rentowności dla rynku akcji, szczególnie w ostatnim tygodniu lutego, było relatywne gorsze zachowanie się tzw. spółek wzrostowych (z ang. growth stocks) względem tzw. spółek, reprezentantów inwestowania w wartość (z ang. value stocks).

Z bardzo podobnym zjawiskiem mieliśmy do czynienia w listopadzie zeszłego roku. 20 listopada 2020 roku poświęciliśmy mu artykuł Renesans inwestowania w wartość czy value trap?. Prognozowanie, zwłaszcza jeżeli dotyczy przyszłości, jest dosyć trudne, więc cieszymy się, że postawione w tym artykule tezy się zrealizowały. Przyznajemy jednak, że skala wzrostu rentowności UST była dla nas sporym zaskoczeniem. Zresztą wspominaliśmy o tym w przytaczanym artykule, wskazując na prognozy mówiące o umiarkowanym wzroście rentowności UST powyżej 1% na koniec 2021 roku.

Wykres 1 – Relatywne zachowanie indeksu Russell 1000 Value względem indeksu Russell 1000 Growth na tle zmiany rentowności amerykańskich 10-letnich obligacji skarbowych

Źródło: Refinitiv Eikon, opradowanie własne

Ze względu na popularność growth investing, spora grupa inwestorów zastanawia się zapewne czy owe krótkoterminowe „niedomaganie” tego popularnego stylu inwestowania, przerodzi się w dłuższy trend (bo przecież w dłuższym terminie value investing „niedomaga” względem growth investing od przynajmniej 2014 roku). Niejednokrotnie pisaliśmy, że rynki finansowe mają to do siebie, że lubią „przereagowywać” – w dół w okresach paniki i w górę w okresach euforii. Tak też postrzegamy lutową sytuację z UST. Sam wzrost rentowności można uzasadnić częściowo wzrostem oczekiwań inflacyjnych, ale przede wszystkim zachwianiem wiary w Amerykańską Rezerwę Federalną (FED) w utrzymywaniu ultra-ekspansywnej polityki monetarnej przez deklarowany przez FED dłuższy okres czasu. Znalazło to odzwierciedlenie w równie dynamicznym co wzrost UST, przyroście tzw. „realnych” stóp procentowych, które są odzwierciedleniem percepcji inwestorów względem zmiany poziomu referencyjnej stopy procentowej (tzw. FED Funds Rate) za Oceanem przez FED. Wzrost realnych stóp procentowych odzwierciedla przekonanie inwestorów, że FED zacznie wcześniej i bardziej agresywnie podnosić stopy procentowe niż wynikałoby to z oficjalnej komunikacji amerykańskiego banku centralnego.

Wykres 2 – Zmiana poziomu „realnej” stopy (Change in „real” rate) i oczekiwań inflacyjnych
(Change in inflation expectations) w USA

Źródło: JP Morgan

Czy tak rzeczywiście się stanie? My nie mamy podstaw do tego aby kwestionować oficjalną komunikację FEDu, zwłaszcza, że gospodarka amerykańska, nadal pozostaje w dużym stopniu nadal „zamknięta” względem sytuacji sprzed wybuchu pandemii (wykres poniżej). Mogłoby to potwierdzać naszą tezę o „przereagowaniu”.

Wykres 3 – Skala „otwarcia” amerykańskiej gospodarki*

*wynik na poziomie 1 oznacza pełne zamknięcie gospodarki (tzw. twardy lockdown), podczas gdy wynik na poziomie 10 oznacza pełne otwarcie gospodarki, czyli brak jakichkolwiek obostrzeń

Źródło: Goldman Sachs

Nie mając jednak „monopolu” na wiedzę oraz nie czując się uprawnionymi do sugerowania określonych zachowań inwestycyjnych, pozostawimy naszych czytelników z wrażeniem „szklanki do połowy pustej”. Każdy z Was, drodzy czytelnicy, jeżeli inwestuje tematycznie na amerykańskim rynku akcji, musi samodzielnie odpowiedzieć sobie na pytanie czy rentowności UST będą nadal dynamicznie rosły pogłębiając zaobserwowane w drugiej połowie lutego „niedomaganie” inwestowania we wzrost względem inwestowania w wartość czy będzie wręcz odwrotnie?

Radosław Piotrowski

Doradca Inwestycyjny

Niniejszy materiał odzwierciedla opinie i wiedzę jego autorów na dzień jego sporządzenia oraz został wydany jedynie w celach informacyjnych i nie jest ofertą ani zachętą do dokonywania transakcji kupna lub sprzedaży papierów wartościowych lub innych instrumentów finansowych. Komentarz nie stanowi rekomendacji inwestycyjnej, analizy inwestycyjnej, analizy finansowej ani innej rekomendacji o charakterze ogólnym dotyczącej transakcji w zakresie instrumentów finansowych, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi.

Ponad rok temu podzieliliśmy się ze Światem naszą opinią na temat tzw. inwestowania ESG, czyli inwestowania w duchu przyjaznym dla środowiska naturalnego, odpowiedzialnym społecznie i z poszanowaniem zasad ładu korporacyjnego (artykuły z dnia 27 listopada 2019 roku Inwestowanie ESG (z ang. Environmental, Social, Governance) – wymierna korzyść czy chwyt marketingowy? oraz z dnia 3 grudnia 2019 roku Inwestowanie ESG (z ang. Environmental, Social, Governance) – wymierna korzyść czy chwyt marketingowy? – dogrywka). Dziś, z racji stale rosnącej popularności inwestowania ESG, postanowiliśmy odświeżyć temat, skupiając się na amerykańskim rynku akcji i funduszach ETF.

Na samym początku uprzedzamy, że opinii na temat inwestowania ESG względem tej zaprezentowanej pod koniec 2019 roku zasadniczo nie zmieniliśmy. Nadal uważamy, że jest to sprytny chwyt marketingowy mający zachęcić do ulokowania swoich środków na rynku kapitałowym w nowopowstające produkty inwestycyjne. Dosyć dobrym argumentem na poparcie tej tezy jest m.in. napływ środków do akcyjnych funduszy ESG. Z naszej perspektywy dosyć nachalny marketing tego stylu inwestowania sprawił, że inwestorzy „rzucili się” na produkty inwestycyjne z ESG w nazwie. Idee ochrony środowiska, społecznej odpowiedzialności czy poszanowania ładu korporacyjnego są  bardzo szczytne, ale gdyby rzeczywiście chodziło tylko o idee to środki, które przeznacza się na promocję tych produktów można byłoby rzeczywiście wykorzystać na projekty w duchu ESG. Zwłaszcza, ze idee takiego inwestowania, zwłaszcza jeżeli inwestujemy za pośrednictwem funduszy inwestycyjnych, można osiągnąć za pomocą wehikułów istniejących od dziesięcioleci.

Oddając się lekturze tzw. researchu, natrafiliśmy kilka dni temu na tabelę, która grupowała sektory z rynku akcji jako kryterium, przyjmując właśnie wynik ESG. Wnioski związane z ilością atencji poświęcanej temu stylowi inwestowania są dosyć interesujące. 

Tabela – Ranking sektorów akcyjnych ze względu na kryteria ESG

Źródło: Citigroup

Informacją z gatunku „breaking news” jest to, że do sektorów będących najmniej ESG zaliczamy energię (z ang. energy) czyli spółki zajmujące się wydobyciem i przetwórstwem paliw kopalnych, użyteczność publiczną (z ang. utilities) czyli m.in. dostawcy energii elektrycznej czy wody, sektor materiałowy (z ang. materials) czyli spółki wydobywające i przetwarzające surowce oraz spółki chemiczne jak również przemysł (z ang. industrials).

Nieco mniej oczywiści są sektorowi liderzy ESG, bo o ile sektor technologiczny (z ang. IT), w którym blisko 50-procentowy udział mają akcje Apple i Microsoft, wydaje się dosyć intuicyjny, to już na pierwszy rzut oka sektor telekomunikacyjny (z ang. communication services) czy dóbr konsumenckich cyklicznych (z ang. consumer discretionary) już tak intuicyjne nie są. Przy czym jeżeli powiemy, że communication services to w 50% Facebook i Google, a consumer discretionary to w połowie Amazon i Tesla to pozom intuicyjności jakby rośnie.

Zaopatrzeni w taką dawkę wiedzy postanowiliśmy zbadać jak na przestrzeni ostatnich 2 lat wyglądałaby hipotetyczna inwestycja na amerykańskim rynku akcji, jeżeli ulokowalibyśmy środki po równo w dwa największe akcyjne ETFy ESG względem inwestycji w:

• sześć ETFów sektorowych (po dwa z sektorów IT, communication services i consumer discretionary),
• dwanaście ETFów sektorowych (także po dwa z każdego sektora amerykańskiego rynku akcji z wyłączeniem wspomnianych czterech sektorów będących najmniej ESG – energy, utilities, materials, industrials).

Przy tej symulacji założyliśmy, że tzw. rebalancing (powrót do pierwotnych równych udziałów poszczególnych ETFów) przeprowadzamy w miesięcznych interwałach oraz, że udział czterech sektorów „nie-ESG”  w całym okresie symulacji wynosi tyle ile obecnie udział w całym indeksie S&P500 (około 15%). Wyniki jakie osiągnęliśmy wyglądają następująco.

Wykres – Stopa zwrotu z trzech różnych portfeli złożonych z funduszy ETF
(styczeń 2019 –  luty 2021)

Źródło: Refinitiv Eikon, obliczenia własne

Nie uważamy się za inwestycyjnych wyznaczników trendów rynkowych i w inwestowaniu jesteśmy dosyć „staromodni”, mimo wszystko wybieramy blisko 84-procentową stopę zwrotu za okres dwóch lat względem niespełna 55% „modnej” stopy zwrotu z inwestycji ESG. Prawdę mówiąc, to zaopatrzeni w wiedzę z tabeli 1, inwestujemy zarówno zyskownie i odpowiedzialnie za pomocą starych dobrych ETFów sektorowych, z których najstarsze dwa powstały w 1998 roku (bez ESG w nazwie). Co prawda musimy przyznać, że zaletą tej metodologii jest to, że dostarczyło nam informacji, które sektory są mniej, a które bardziej ESG, ale nawet gdybyśmy intuicyjnie wykluczyli te najmniej ESG i kupili resztę rynku, to wynik z perspektywy dwóch lat i tak byłby lepszy o ponad 1 pkt %. Na koniec warto też zadać sobie pytanie czy inwestując pośrednio w spółki takie jak Apple, Microsoft, Google, Facebook, Amazon czy Tesla naprawdę kierowalibyśmy się troską o środowisko czy społeczną odpowiedzialność czy raczej chęcią dużych zysków ze względu na perspektywiczność ich biznesów (wysoki wynik ESG dostając nieświadomie w pakiecie).

Radosław Piotrowski

Doradca Inwestycyjny

Niniejszy materiał odzwierciedla opinie i wiedzę jego autorów na dzień jego sporządzenia oraz został wydany jedynie w celach informacyjnych i nie jest ofertą ani zachętą do dokonywania transakcji kupna lub sprzedaży papierów wartościowych lub innych instrumentów finansowych. Komentarz nie stanowi rekomendacji inwestycyjnej, analizy inwestycyjnej, analizy finansowej ani innej rekomendacji o charakterze ogólnym dotyczącej transakcji w zakresie instrumentów finansowych, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi.

Częstym dylematem rodzimego inwestora na rynku akcji, szczególnie jeżeli inwestujemy za pomocą funduszy inwestycyjnych, czy to aktywnie zarządzanych czy pasywnych (np. ETF) jest decyzja o tym czy ulokować kapitał w funduszach uniwersalnych, które naśladują zachowanie indeksu WIG czy w tzw. misie, a więc fundusze, które inwestują głównie w spółki o średniej i małej kapitalizacji zgrupowane w indeksach mWIG40 i sWIG80.

Siłą rzeczy, jeżeli fundusze te inwestują zgodnie z założoną strategią, istotna część portfela funduszy uniwersalnych powinna być ulokowana w największe polskie spółki zgrupowane w indeksie WIG20 (stanowiącego około 40% kapitalizacji indeksu WIG). Z kolei portfele misiów powinny stronić od inwestycji w duże spółki.

Czy tzw. misie rzeczywiście są lepsze?

Często podnoszonym argumentem jest stwierdzenie, że misie z założenia są lepsze, bo to spółki prywatne z większą dynamiką wzrostu i bez udziału Skarbu Państwa w akcjonariacie. Patrząc długoterminowo, trudno się z tym argumentem nie zgodzić, chociaż wśród dużych spółek można znaleźć coraz więcej prywatnych i ciekawych podmiotów, patrząc przez pryzmat przynależności sektorowej. W krótkim terminie jednak ten argument nie ma większego znaczenia. Chociażby w latach 2017 czy 2018 indeks WIG20 zachowywał się lepiej niż mWIG40 czy, przede wszystkim sWIG80.

Sami, rozpoczynając swoją przygodę z polskim rynkiem kapitałowym blisko 10 lat temu też staliśmy często przed dylematem – duże czy małe i średnie spółki? Z biegiem czasu, uznając polski rynek za czasem rozczarowujący, przenieśliśmy swoje zainteresowania na rynki zagraniczne. Chociaż dostarczanie wartości dodanej klientom, inwestując na rynkach zagranicznych, powinno być teoretycznie trudniejsze i sami często mierzymy się ze stwierdzeniami, że przecież znając polski rynek lepiej niż rynki zagraniczne, inwestować na nim powinno nam być łatwiej.

Jak się jednak okazuje dylemat czy inwestować w spółki duże czy małe i średnie, niekoniecznie musi być dylematem jedynie polskiego inwestora. Dobrym przykładem na to może być amerykański rynek akcji, na który wielu inwestorów patrzy przez pryzmat ‘innowacyjne’ i ‘nieinnowacyjne’, na niełaskę skazując te drugie.

W krótkich okresach małe i średnie spółki mogą dostarczać dużo lepszych stóp zwrotu niż duże

Jeżeli jednak popatrzymy na inwestowanie za Oceanem przez pryzmat małe i średnie względem duże, nawet jeżeli te duże będą innowacyjne, to szczególnie w krótkich okresach, okazuje się, że małe i średnie, nawet jeżeli nie tak bardzo innowacyjne, mogą dostarczać dużo lepszych stóp zwrotu.

Z taką sytuacją mamy obecnie do czynienia na rynku amerykańskim. Inwestycja w fundusz ETF naśladujący zachowanie indeksu amerykańskich małych spółek Russell2000 w ciągu ostatnich trzech miesięcy okazała się dużo zyskowniejsza niż inwestycja w duże spółki, czy to te innowacyjne, skupione w indeksie NASDAQ100 czy te z nieco mniejszym pierwiastkiem innowacyjności, zgrupowane w indeksie S&P500.

Wykres 1  – Stopa zwrotu z indeksów Russell2000, S&P500 i NASDAQ100 w ostatnich trzech miesiącach

Źródło: Refinitiv Eikon

Wykres 2 – Udział sektorów technologicznego i przemysłowego w indeksach Russell2000, S&P500 i NASDAQ100

Źródło: ishares.com

Dzisiejszy inwestor na wczorajszych zwrotach nie zarabia

Niejednokrotnie powtarzaliśmy, że dzisiejszy inwestor na wczorajszych zwrotach nie zarabia. Jeżeli dołożymy do tego argument, o którym sami jakiś czas temu pisaliśmy (artykuł z 30 lipca 2020 roku Czy podejście od sasa do lasa w zarządzaniu inwestycjami ma sens?), że nadmiernie aktywne podejście do zarządzania nie ma sensu, to nasi czytelnicy mogą zadać pytanie „I co z tego?”. Nie jest możliwe regularne „trafianie” w poszczególne segmenty rynku, które akurat mają zacząć rosnąć bardziej niż inne. Podpisujemy się pod tym stwierdzeniem obiema rękami. Mając jednak we własnym portfelu inwestycyjnym ekspozycję na wszystkie trzy wspomniane indeksy, uważamy jednocześnie, że niewielkie przesunięcia pomiędzy tymi segmentami mogą w dłuższym terminie poprawić stopę zwrotu z naszego portfela względem kurczowego trzymania się np. indeksu szerokiego rynku czy to innowacyjnego czy nieinnowacyjnego.

Oczywiście istotna w tym podejściu jest wiedza i doświadczenie, które zwiększają prawdopodobieństwo tego, że liczba przesunięć trafnych przewyższy te chybione, w ostatecznym rozrachunku generując wartość dodaną w postaci lepszej stopy zwrotu.

Takie podejście już wkrótce chcemy zaoferować inwestorom, za pośrednictwem naszej spółki zależnej.

Radosław Piotrowski

Doradca Inwestycyjny

Niniejszy materiał odzwierciedla opinie i wiedzę jego autorów na dzień jego sporządzenia oraz został wydany jedynie w celach informacyjnych i nie jest ofertą ani zachętą do dokonywania transakcji kupna lub sprzedaży papierów wartościowych lub innych instrumentów finansowych. Komentarz nie stanowi rekomendacji inwestycyjnej, analizy inwestycyjnej, analizy finansowej ani innej rekomendacji o charakterze ogólnym dotyczącej transakcji w zakresie instrumentów finansowych, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi.